Okno kojarzy się nam głównie z otworem w ścianie, który zwykle jest wypełniony drewnianą konstrukcją (ramą) wraz ze szkłem. Nie bez powodu przychodzi nam na myśl okno drewniane. To właśnie takie okna należą do jednych z najstarszych typów stolarki okiennej. Przeczytajcie o historii drewnianego okiennictwa.
Prymitywność okien
Zanim pojawiły się okna, które znamy z naszych czasów, w ścianie budynku mieszkalnego był tworzony zwyczajny otwór bądź szczelina. „Prymitywne okna” pełniły bowiem jedynie funkcję praktyczną. O wymyślnych formach czy dopasowanych kształtach nie było mowy. Człowiek nie musiał wychodzić z domu, aby doglądać swojego dobytku. Co więcej, dzięki nim do środka wpadało światło, a także miała miejsce naturalna wentylacja. Dopiero później otwór zaczęto wypełniać zwierzęcą skórą lub tkaniną.
Okno jako pełnowartościowy element architektoniczny
Z czasem okna zaczęły pełnić także funkcję dekoracyjną. Odkąd Rzymianie po raz pierwszy zastosowali szkło do okien, zaczęto w nich także montować pionowe przegrody. Były one połączone ze szkłem za pomocą ołowiu. Z czasem zmieniła się również stolarka okienna i do produkcji okien zaczęto używać drewna, gdyż jest to materiał łatwo poddający się obróbce, ale też bardzo trwały. Pierwsze okna drewniane zaczęły pojawiać w XII wieku i były stosowane zarówno w prywatnych domach mieszkalnych, jak i w innych budynkach.
Rodzaje okien drewnianych w budownictwie
Na przestrzeni wieków w budownictwie można wyróżnić kilka typów konstrukcji okien drewnianych. Do nich należą okna krosnowe, ościeżnicowe, skrzynkowe, zespolone oraz jednoramowe. Współcześnie najbardziej powszechne są okna jednoramowe, natomiast okna typu skrzynkowego lub ościeżnicowego najczęściej wykorzystuje się przy rekonstrukcji obiektów zabytkowych, ale także w budynkach współczesnych, które stylizuje się na zabytkowe.